20 Μαρτίου | Επέτειοι: Διεθνής Ημέρα της Γης Παγκόσμια Ημέρα Αποχής από το Κρέας Διεθνής Ημέρα Αστρολογίας Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου για τα Παιδιά και τους Νέους Διεθνής Ημέρα Γαλλοφωνίας |
 | • 43 π.Χ-Γεννιέται ο ρωμαίος ποιητής Οβίδιος [θαν. 17 π.Χ.] • 1727 - Πεθαίνει ο Σερ Άιζαακ Νιούτον, γνωστότερος στην Ελλάδα ως Ισαάκ Νεύτων, αγγλοεβραίος φυσικός, μαθηματικός και αστρονόμος. [γεν. 25/12/1642] • 1800 - Ο ιταλός φυσικός Αλεσάντρο Βόλτα ανακοινώνει με γράμμα του στον άγγλο φίλο του σερ Τζόζεφ Μπανκς ότι ανακάλυψε την μπαταρία. • 1828 - Γεννιέται ο νορβηγός δραματουργός Χένρικ Ίψεν [θαν. 23/5/1906] • 1834 - Ο Κολοκοτρώνης και ο Πλαπούτας παραπέμπονται σε δίκη κατηγορούμενοι για συνωμοσία και εσχάτη προδοσία • 1835 - Πρώτες δημοτικές εκλογές στην Ελλάδα. Διήρκεσαν 5 μέρες (15 - 20 Μαρτίου). • 1852 - Εκδίδεται το μυθιστόρημα "Η καλύβα του μπαρμπα-Θωμά" της Χάριετ Στόου • 1929 - Ο ΠΑΟΚ συγχωνεύεται με την ΑΕΚ Θεσσαλονίκης και αλλάζει το σήμα του από τετράφυλλο πράσινο τριφύλλι στον δικέφαλο αετό. • 1921 - Ο Ιταλός οδηγός αχύτητας, Νουβολάρι, κερδίζει στην Βερόνα τον πρώτο του αγώνα • 1941 - Αυτοκτονεί η Βιρτζίνια Γουλφ • 1947 - Πεθαίνει ο Γιάννης Ζέβγος, κορυφαίο στέλεχος του ΚΚΕ και του ΕΑΜ, υπουργός Γεωργίας στην πρώτη μεταπελευθερωτική κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Δολοφονήθηκε στη Θεσσαλονίκη. [γεν. 1897] • 1948 - Γεννιέται ο Νίκος Παπάζογλου, τραγουδοποιός. • 1952 _ Ο πρωθυπουργός Νικόλαος Πλαστήρας παθαίνει βαριά ημιπληγία. Επίσημα πρωθυπουργικά καθήκοντα αναλαμβάνει ο Σοφοκλής Βενιζέλος. • 1954 - Γεννιέται η Λιάνα Κανέλλη • 1969 - Τζων Λένον και Γιόκο Όνο παντρεύονται στο Γιβραλτάρ. Πέρασαν το μήνα του μέλιτος στο κρεβάτι, διαδηλώνοντας έτσι υπέρ της ειρήνης (στο Άμστερνταμ) • 1973 - Οι φοιτητές καταλαμβάνουν και πάλι τη Νομική Σχολή Αθηνών, όπως είχαν πράξει και πριν από ένα μήνα. Κατά την επέμβαση της αστυνομίας, δεκάδες τραυματίζονται και συλλαμβάνονται πάνω από 100. • 1990 - Πεθαίνει ο Λεβ Γιασίν, Σοβιετικός τερματοφύλακας, από τους κορυφαίους όλων των εποχών[γεν. 22/10/1929] • 1991 - Ο Έρικ Κλάπτον χάνει το γιο του Κόνορ, όταν σε ηλικία 5 ετών ο μικρός πέφτει από τον 53ο όροφο ενός ουρανοξύστη. Γι' αυτόν ο μεγάλος ρόκερ θα γράψει το «Tears in Haven». • 2003 - Ξεκινάει ο βομβαρδισμός της Βαγδάτης από τις ΗΠΑ ως συνέπεια των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου • 2007 - Εκτελείται στο Ιράκ ο Ραμαντάν, πρώην αντιπρόεδρος του Σαντάμ Χουσεΐν. |
Η δολοφονία του Γιάννη Ζέβγου
Ο διαλλακτικός και μετριοπαθής Γιάννης Ζέβγος (Γιάννης Ταλαγάνης το πραγματικό του όνομα) υπήρξε υψηλόβαθμο στέλεχος του ΚΚΕ και του ΕΑΜ, έχοντας διατελέσει Υπουργός Γεωργίας στην πρώτη μετακατοχική κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου. Γεννήθηκε στο χωριό Δόριζα της Αρκαδίας το 1897 και ήταν δάσκαλος. Ως αναπληρωματικό μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ μετέβη το Φεβρουάριο του 1947 στη Θεσσαλονίκη για να παρακολουθήσει το έργο μιας Επιτροπής του ΟΗΕ, που ήταν εγκαταστημένη στη συμπρωτεύουσα και διερευνούσε την κατάσταση στη χώρα μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας (12 Φεβρουαρίου 1945). Το πρωί της 20ης Μαρτίου 1947, ημέρα Πέμπτη, ο Ζέβγος βγαίνει από το ξενοδοχείο «Αστόρια», όπου διέμενε και πηγαίνει στα γραφεία της εφημερίδας «Αγωνιστής». Εκεί, γράφει ένα ακόμη υπόμνημα προς την Επιτροπή του ΟΗΕ, με νέα στοιχεία διωγμών και γενικά αντιδημοκρατικών ενεργειών της Δεξιάς εις βάρος της Αριστεράς. Το μεσημέρι πηγαίνει στο εστιατόριο «Ελβετικόν» για να γευματίσει, όπως συνήθιζε κάθε μέρα. Κατά την επιστροφή του στο ξενοδοχείο κι ενώ κατέβαινε την οδό Αγίας Σοφίας, ένας νεαρός άνδρας, ηλικίας περίπου τριάντα ετών, που προφανώς τον παρακολουθούσε, πυροβόλησε με περίστροφο τρεις φορές εναντίον του από κοντινή απόσταση. Πέφτοντας, προσπάθησε να σηκωθεί, αλλά ο δολοφόνος τον πλησίασε και τον πυροβόλησε άλλη μία φορά. Ο Γιάννης Ζέβγος έπεσε νεκρός. Ο δολοφόνος ετράπη αμέσως σε φυγή από την οδό Αγίας Θεοδώρας και συνελήφθη καταδιωκόμενος από πολίτες κι ένα χωροφύλακα, μπροστά στο εργοστάσιο «Φλόκα». Αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν ότι ο δολοφόνος είχε δύο συνεργούς. Ως δράστης της δολοφονίας αναγνωρίσθηκε ένας πρώην κομμουνιστής, ο κρεοπώλης Χρήστος Βλάχος από τις Σέρρες. Στους αστυνομικούς είπε ότι προέβη στη στυγερή δολοφονία από αγανάκτηση για τα όσα υπέφερε στο Μπούλκες (Στρατόπεδο συγκέντρωσης για απείθαρχους κομμουνιστές στη Γιουγκοσλαβία): «Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι όταν τον είδα… Οι κομμουνιστές με βασάνισαν, επειδή δεν συμφωνούσα μαζί τους». Σε άλλο σημείο της απολογίας του ανέφερε ότι οι κομμουνιστές είχαν εκπορνεύσει τη γυναίκα του, την οποία είχε χωρίσει. Εκείνη, πάντως, είχε δηλώσει ότι τον χώρισε γιατί ήταν προδότης. Η είδηση της δολοφονίας του Ζέβγου αναστάτωσε τους πάντες, σε μια περίοδο που ο εμφύλιος βρισκόταν στην κορύφωσή του, με τις δύο πλευρές εξίσου δυνατές. Ο φιλοκυβερνητικός Τύπος επιχείρησε να παρουσιάσει το έγκλημα ως «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» στους κόλπους της Αριστεράς. Ο «Ριζοσπάστης» έκανε λόγο για ένα ακόμη έγκλημα των «μοναρχοφασιστών». Και φαίνεται να είχε δίκιο. Στις 3 Απριλίου 1947, δημοσιεύεται στον «Ριζοσπάστη» γράμμα του Νίκου Σιδηρόπουλου, πρώην κομμουνιστή και τροφίμου στο Μπούλκες, που ήταν συνεργός του Βλάχου στη δολοφονία του Ζέβγου. Ο Σιδηρόπουλος αναφέρει ότι η δολοφονία οργανώθηκε από την ΕΣΑ και το Α2 του Γ' Σώματος Στρατού, υπό την υψηλή εποπτεία του Υπουργού Δημόσιας Τάξης, Ναπολέοντος Ζέρβα, αρχηγού του ΕΔΕΣ κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Αποκάλυψε, επίσης, ότι το σχέδιο ήταν ευρύτερο, αφού περιελάμβανε και τις δολοφονίες των Γιάννη Πασαλίδη (μετέπειτα προέδρου της ΕΔΑ) και Αλέξανδρου Σακελλαρόπουλου (κατοπινού προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών). Ο δράστης του φονικού, Χρήστος Βλάχος, προσήχθη σε δίκη και καταδικάστηκε σε φυλάκιση δύο ετών, το 1948. Πολύ γρήγορα, όμως, δραπέτευσε από τη φυλακή και φυγαδεύτηκε στην Αργεντινή. Έπειτα από αρκετά χρόνια επέστρεψε στην Ελλάδα και στις 20 Σεπτεμβρίου 1981, ως τρόφιμος του ψυχιατρείου της Λέρου, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ακρόπολις» αποκάλυψε: «Εγώ δούλευα για την ελληνική και τη συμμαχική αντικατασκοπία, πολεμούσα τους κομμουνιστές και τους Τούρκους... Έτσι, εκτέλεσα και την εντολή που πήρα από τους ανωτέρους μου, να σκοτώσω τον Γιάννη Ζέβγο. Έπρεπε να υπακούσω. Η πατρίδα κινδύνευε, έπρεπε να την καθαρίσω από τους κομμουνιστές. Και τον Σουλτάνο του ΚΚΕ (εννοεί τον Ζαχαριάδη) έπρεπε να τον σκοτώσω».
| |
Μία από τις τρεις σημαίνουσες πολιτικές δολοφονίες κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου. Οι άλλες δύο ήταν του Υπουργού Δικαιοσύνης Χρήστου Λαδά (Πρωτομαγιά του 1948) και του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ (16 Μαΐου 1948).